Van Angst naar Durven van Russ Harris bevat voor mij in een notendop de kern van psychologische rigiditeit en psychologische flexibiliteit. Voor mijzelf is het inzicht dat ik niet mijn gedachten en gevoelens ben maar dat ik ze heb (en dat ze komen en gaan) bevrijdend. En dat ik ongedacht gedachten/gevoelens nog steeds waarden-volle actie kan ondernemen. Met andere woorden, ook zonder positieve gedachten en gevoelens kan ik nog steeds doen wat ik belangrijk vind. Liever natuurlijk vol met positieve emoties en gedachten maar dit heb ik niet altijd onder controle. Tegelijk stap ik bijna dagelijks in de valkuil van fuseren met vooral mijn gedachten en gaan ze met me op de loop. Lukt het me niet om een beetje afstand te creeeren en raak ik ‘hooked’. Wel heb ik de illusie iets beter te herkennen wanneer ik ‘bijt’.
Wie zegt het mooier als Rumi in zijn gedicht ‘het gasthuis’:
This being human is a guest house.
Every morning a new arrival.
A joy, a depression, a meanness,
some momentary awareness comes
as an unexpected visitor.
Welcome and entertain them all!
Even if they’re a crowd of sorrows,
who violently sweep your house
empty of its furniture,
still, treat each guest honorably.
He may be clearing you out
for some new delight.
The dark thought, the shame, the malice,
meet them at the door laughing,
and invite them in.
Be grateful for whoever comes,
because each has been sent
as a guide from beyond.