“Ok, let op! Deze training gaat over presteren onder druk. We gaan dus niet letten op de technische prestaties (bijvoorbeeld de medische handelingen of de aanhoudingsvaardigheden etc.). We gaan het alleen hebben over de mentale vaardigheden”. Ik hoor het mezelf zeggen. En zo geschiede: middelmatige reanimaties en rommelige aanhoudingen. Zelf veroorzaakt.
En hoe onjuist is dat! Natuurlijk gaat het om de prestatie! Natuurlijk gaat het om de best mogelijke reanimatie of aanhouding! Als die niet goed is dan hebben we toch niks?! Dat is toch ons vak! Of zeggen we:” je hebt je mentale skills top ingezet maar de patiënt is overleden en de aanhouding mislukt”?
Wat ik wil zeggen met ‘het gaat niet om de medische of politionele prestatie is dat we in de aanloop en de debrief (d.w.z. reflectie) inzoomen op de mentale component. En voorkomen dat we een volledige vakinhoudelijke debrief krijgen.
Presteren onder druk draait om PRESTEREN, alleen dan onder allerlei vormen van druk. Dat betekent dat de basisvaardigheden op orde moeten zijn voordat je druk toevoegt. Slechte skills poets je niet weg met visualiseren en tactical breathing. En omgekeerd: als de vaardigheden onder de standaard zijn is dat een bron van druk zelf!