Kun je in een actieve VR omgeving oefenen met zelfregulatie technieken (ademhaling) waarbij je direct prestatie relevante feedback krijgt? En kan VR ook te realistisch zijn? Een mooi onderzoek waarover ik onder meer sprak met Wendy Dorrestijn en met de eerste auteur.
Zoals al vaker gezegd, niet alleen de droge uitkomst van een onderzoek is leerzaam. Het zijn vooral de dingen die even tussen door worden verteld zoals de ‘curve van realisme’ (waarover ik eerder al Ronald Tieman sprak).
Het onderzoek in het kort in Jip en Janneke: het betreft een spel (dus geen 100% realisme) bestaande uit een schiet/niet schieten situatie. Hoe beter de ademhaling (langzamer en dieper en met effect op HRV) hoe meer ‘zicht’ je hebt. En door meer zicht hoe accurater de schietprestatie. Het doel was tevens om biofeedback uit het klaslokaal te halen en toe te passen in een actieve dynamische situatie. Wat we ook wel ‘real time’ zelfregulatie noemen.
Wat is nu de kern van dit onderzoek? Ik vroeg het aan de eerste auteur (dank je Wendy Dorrestijn):
• This article was a first attempt at showing that controlling one’s breathing and stress levels in an active context requires specific training.
• Additionally, direct in-action feedback seemed necessary to help subjects to control one’s stress level in-action.
• The experiment moreover suggested that realism is not necessary to create a context where stress reactions could be reliably trained for police officers, in an engaging, simple and relevant way.
• Some more recent research also showed that police trainers who participated in this training enjoyed it and found it relevant. Up to 80% of them indicated that they would like to see it incorporated in the curricula as a training tool.
• We expect this tool to help police teachers to convey in a simple and engaging way the topic of self-regulation, which is sometimes really challenging to make interesting for students.
Ik vroeg de eerste auteur ook nog naar welk ademhalingsprotocol gebruikt is. Dat blijkt een ‘5 seconds in and 5 seconds out’ protocol te zijn daar uit onderzoek blijkt dat deze een positieve invloed heeft op de HRV.
Er is ook geëxperimenteerd met andere protocollen maar uiteindelijk gaat het erom dat er een effect is op de HRV.
Uit gesprekken met de auteurs blijkt ook dat dit geen ‘shooter training’ is. Het doel is real time zelfregulatie training met biofeedback.
De optimale arousal of ademhaling voor schietprestaties is er complex aldus de auteur. En met grote verschillen want een biatleet vraagt wat anders dan een noodweer of vuur contact situatie. “We decided to stay clear of that. Hence the non realistic gun (no recoil) and non realistic targets”.