Het leven is me overkomen, zonder vaste routekaart. Hooguit de ‘roep’ gehoord en blijven volgen. Veel zijpaden naar links er rechts. Ik heb voorwaarts geleefd en begin achterwaarts patronen te herkennen. Ik wilde nergens komen maar ben altijd ergens achteraan gegaan. Nu zie ik dat ik wel degelijk daar ben gekomen waar ik denk ik heen had willen gaan. Dankbaar.