Is het in ‘heftige beroepen’ goed om (soms) een spreekwoordelijke robot te zijn voor je eigen en andermans gezondheid? En effectiviteit. Een fascinerend onderwerp uit een van de beste afleveringen van finding mastery!
Quote van EM Doctor Dan Dworkis:” When you go through medical training, often you come out or many of us come out feeling like a bit of a robot because in order to do what you have to do, you can’t bring to it sort of the normal human skillsets and the normal human interactions. Right”.
“In normal life, it is inappropriate to stab somebody in the chest and cut their chest open right. In my life in certain times, that’s the most humane, wonderful giving thing you could possibly do. That’s a really weird disconnect. Right. Hey, welcome. I don’t know you, I’m going to cut all your clothes off and stab a hole in your chest “
En later:
Quote” It feels safer to just not handle any of those deeper pieces, and instead act a little bit robotic.”
Is het dan toch goed om een robot te zijn en gevoel uit te schakelen? En wanneer en tot wanneer? Waar zit de ruimte voor empathie en compassie?
Ik laat het einde open omdat de vraag te indringend en tegelijk te belangrijk is om in te vullen. Luister naar de podcast want het is echt de moeite waard.