Onderzoek veilige en effectieve fixatie technieken

Wat zijn de meest gebruikte en meeste effectieve fixatie (restraint) technieken in specialistische settings in de UK? Is een nationale standaard gewenst of juist niet? Wat kunnen alle trainers geweldbeheersing hiervan leren? Kan een effectieve techniek samengaan met de psychologische gezondheid en rechten van de cliënten? In dit (1) onderzoek doen de auteurs verslag van een online survey (n=172). Ik haal er een aantal punten uit. Zoals altijd: zelf hele artikel lezen en niet zo maar van mij overnemen.

Wat zijn restraint technieken?

Het onderzoekt spreekt over  fixatie technieken ‘restraint’ technieken als “…any direct physical contact where the intention is to prevent, restrict, or subdue movement of the body (or part of the body) of another person”.

Hoe vaak worden ze gebruikt?

De laatste NHS Mental Health Services Dataset (MHSDS) becijfert dat in instellingen er in de afgelopen 12 maanden (to July-2020) 25,494 patiënten blootgesteld werden aan 139,828 fixatie interventies. Een gemiddelde van 5.48 per patiënt (NHS Digital, 2020).

Wat zijn de meeste gebruikte fysieke fixatie technieken?

Deelnemers aan de enquête werd gevraagd welke technieken het meeste uitgeleerd werden. In een tabel worden de 5 meeste beoefende technieken beschreven met foto’s. Dit wil overigens niet zeggen dat ze ook het meest toegepast worden. Dat laatste is moeilijk vast te stellen omdat dit niet goed genoeg wordt vastgelegd.

Is er een probleem?

De paradox is dat fixeren van patiënten ‘can clearly serve an individual’s ‘best interests’ (CQC, 2011), or by contrast compromise their human rights (Equality & Human Rights Commission, 2019)’!  

En verder zijn er door fixatie technieken doden gevallen en zijn ze gebruikt in schokkende gevallen van misbruik. Er is een beweging gaande voor het minimaliseren van fysieke risico’s en ‘the new RRN standards have emphasized the need to also address psychological risks (RRN, 2020a). The risks associated with restraint seem to have an additive or cumulative nature’.

Het toepassen van fixatie technieken wordt dus niet als onschuldig gezien!! Er zijn echter ook momenten dat patienten zelf de noodzaak van fixatie in zien voor hun eigen welzijn.

Zorgactiviteit

Fixatie technieken worden gezien als een zorgactiviteit die in het geheel van de zorg moet worden gezien EN evidence based moet zijn: “A Restrictive Intervention is a care activity” (NHS, 2020). An evidence base for ‘good’ restraint’, therefore, must develop within the larger evidence base for restraint reduction if we are to discharge our responsibilities as caring professionals.

Zijn er effectieve en goede technieken?

Hoe effectiever de techniek hoe meer de vrijheid ermee beperkt wordt. Dat is immers het doel: vrijheid beperken. Maar juist die vrijheid beperking gekoppeld aan eigen veiligheid van de medewerkers is een risico voor fysieke, relationele en zelfs psychologische schade bij de patiënt. Uit onderzoek naar een eerder gebruikt systeem blijkt:

The techniques were powerful, and therefore technically were effective. In fact, “staff felt that it was easier to restrain patients for long periods of time using C&R holds and felt safer and in more control” (Wright, 1999 p. 466–467). They got “the job done”, from an operational standpoint they were good, and therefore readily entered common usage. It was only the litany of deaths, injuries and abusive applications that led to the systems repeated review and revision (Isherwood, 2006).

Wat is een goede techniek?

Los van bovenstaande dienen technieken zowel robuust als adaptief te zijn! Op en afschalen is cruciaal, zie het volgende citaat:

‘They must allow for the nature of the restrictiveness to be rapidly be scaled down (or up) as situationally required, and to allow the respondent or responding team to seamlessly refocus on changed goals. The tragedy is that ability to recognize the need to scale down, and refocus on providing first aid or medical support has been implicated in death after death after death (IRR, 2015, 2020; Paterson et al., 2003; RRN, 2020a)’.

Hier ligt dus een hele belangrijke taak voor trainers! Op en afschalen, blijven communiceren en observeren!

Tot slot is er weinig onderzoek en dus weinig bewijs voor wat een effectieve techniek in mechanische zin is aldus de auteurs.

Standaardiseren?

Op dit moment doet iedereen zijn eigen ding op het gebied van fysieke fixatie training. Al of niet verbonden aan commerciële systemen. Dit kan een bedreiging zijn voor de veiligheid en effectiviteit en maakt evidence based data verzamelen erg moeilijk. De vraag is echter of standaardisatie mogelijk is gezien de enorme verschillen in doelgroepen: van kinderen tot volwassenen tot demente ouderen. Van verstandelijk beperkt tot misbruikt tot autistisch. Past daar standaardisatie bij?

Principes Procedures Vaardigheden Politie (PPV)

Tegen deze uitdaging liepen we jaren geleden ook aan bij de Politie. In de werkgroep PPV werkten we aan de terechte standaardisatie om enige eenheid te realiseren. Echter: op het moment dat je standaardiseert en vastlegt, wat gebeurt er dan in de praktijk als agenten iets anders doen? Ze nemen immers ook hun eigen skills en ervaring mee. Als je afwijkt van het standaard protocol ben je dan af? Een standaardisatie is immers maar een kleine greep uit alle mogelijkheden die er zijn om een probleem op te lossen.

Welke technieken zijn geschikt voor verschillende doelgroepen?

In het onderzoek is gevraagd naar de technieken die bruikbaar zijn voor meerdere verschillende doelgroepen. In dit geval leeftijd. Het zou immers makkelijk zijn als de technieken zowel werken voor meerdere leeftijdsgroepen. Zeker gezien de weinige training. De resultaten worden beschreven in een tabel.

Welke technieken worden als veilig gezien?

Van 20 technieken werd aan de deelnemers van de enquête gevraagd om het veiligheid risico te beschrijven in termen van low, medium of high. Met name technieken in een zittende positie worden als risicovol gezien!

‘Of particular relevance in this respect is any movement into a seated position. With the upper body flexing forwards the ability to ventilate the lungs becomes impaired (Parkes et al., 2011) and this body positioning has been implicated in a number of deaths including Gareth Myatt (Fabian Society, 2013), Jimmy Mubenga (IRR, 2015) and Andrew Jordan (IRR, 2020). This limitation is acknowledged. A subsequent paper will explore concepts and perceptions of risk relating to techniques more extensively. ‘

Team respons

Er komt een moment dat er meerdere mensen tegelijk een patiënt fixeren. Dan gaan er ook andere zaken een rol spelen bij de veiligheid en effectiviteit van de fixatie techniek. Citaat uit artikel:

Duxbury (2015) reports between 2 and 15 staff involved in episodes of restraint, and all of the deaths report by Paterson et al., (2003) involved multiple staff members.

Volgens de onderzoekers kun je hier niet meer spreken van een techniek maar van procedures:

The term ‘procedure’ may capture the essence of this additive or layered type of response. A procedure can be defined as “An established or official way of doing something”. In acknowledgement of its multi-dimensionality it is also defined as “A series of actions conducted in a certain order or manner” (Lexico, 2020b).

Procedures doen een extra beroep op communicatie, afstemmen en vooral ook training!

Bron

Hollins L, Seagrave L, Stubbs B. What are the most common restraint techniques taught by expert practitioners? J Psychiatr Ment Health Nurs. 2021 Apr 13. doi: 10.1111/jpm.12761. Epub ahead of print. PMID: 33851476.