Je was mijn held en idool. Ik wilde net zo sterk, zelfverzekerd en onoverwinnelijk zijn als jou. Je was altijd goed voor me en had begrip voor mijn jongmenselijke (ver) dwalingen. Je corrigeerde me zonder me pijn te doen maar wel raak. Ik mocht me afzetten tegen je zodat ik kon groeien. Je zette een standaard waar ik niet altijd aan kon en wilde voldoen, maar het was wel een standaard.
Foto: Kallenbach (links) met Kyokushin Karate founder Oyama en rechts Jan zijn leraar John Bluming.
Recent kreeg ik een boekje vol Oosterse wijsheden van jouw cadeau wat ik als een schat zal bewaren. Net zoals een stukje van mij weg is nu jij er niet meer bent.
De wereld is omgekeerd en ik zit ik nu op jouw plek op jou ALO in jou Dojo. Ik kijk elke dag naar je foto’s en voel de terecht hoge verwachtingen. Ik weet hoe belangrijk respect voor traditie en leraren voor jou zijn geweest en hoop dit door te geven ook al faal ik regelmatig.
Sensei Kallenbach demonstreerde altijd groot respect voor de traditie en de meesters op wiens schouders wij verder mochten bouwen. Hier met een foto van zijn meester Sawai.
Ik schuif samen met jou andere leerlingen een plek naar voren op in de rij en voel me erg verantwoordelijk. We gaan jouw wijze lessen doorgeven ook al kon jij dat zelf veel beter.
Ik heb niet jouw rotsvaste overtuigingen, niet jouw kunde en charisma. Maar je hebt wel de toon gezet om naar te streven.
Sensei Kallenbach ontdekte zijn meester in het taikiken. Beiden zijn master movers tot aan het einde van hun leven.
Je bent weg maar gelukkig zie ik jou nog elke dag op jou ALO en kan ik met jou leerlingen over je praten en zijn we nog lang met elkaar verbonden.
Jan Kallenbach links en Judo icoon Anton Geesink (2e van rechts). Kallenbach nam Geesink zijn plek op de ALO over…en nu doen wij dat weer met alle verantwoordelijkheid en dankbaarheid die hierbij horen
En nu?
Als een rolmodel en ideaal het aardse verlaat ontstaat er bij mij eerst paniek. Kan ik het zonder hem? Waar is de standaard gebleven? Natuurlijk was hij niet perfect, verre van. Maar er was een standaard, er was een man die ergens voor stond. Waar je je mee kon identificeren of anders van kon afzetten zodat je ook kon leren. Met het gaan van mensen die belangrijk zijn in je leven gaat sluit ook een stukje van het leven zich af. En belangrijker: wij, de leerlingen schuiven naar voren. Aan ons nu de taak om goede standaarden te zetten.
Jan Kallenbach kon vechten op de mat en er boeken over schrijven. Hij was een vechter en een pedagoog. Hij respecteerde traditie en etiquette maar vulde deze aan met nieuwe inzichten. Wanneer je zijn naam hoort, sta dan even stil en maak een kleine buiging in je hart.