Wat een goed initiatief om via onderzoek maar ook via het betrekken van trainers en agenten het vakgebied defensive tactics te professionaliseren. Kunnen en willen wij dat ook? Polis is ook de groep achter het LEO-T3 programma waar ik eerder over schreef.
Via deze survey krijg je als beroepsgroep (trainers geweldbeheersing) noodzakelijke actuele informatie binnen. Ik pleit al langer voor een goede feedback-loop tussen wetenschap-training en de ‘straat’.
De stand van zaken
Voor vandaag focus ik me op 1 dia van hun presentatie, zie onder. De items spreken voor zich met als blijvertje de ‘silo training’. De onderdelen worden apart getraind: juridisch-MK-AZV- VW- procedures enz. De nadelen daarvan zijn wetenschappelijk ruimschoots beschreven.
De gat tussen DT training en use of force data is er een die me al een tijd bezighoudt. Ik zie in andere sectoren waar ik werkzaam ben (bijvoorbeeld GZ) dat outcome data maar ook wetenschap redelijk zijn weg vindt naar de praktijk. Voor DT geldt dat in de VS in ieder geval niet en in Nederland ben ik er niet zeker van. En als dat zo is is dat een belangrijk punt want een vakgebied dat zich serieus neemt zou dat moeten willen en doen. Concreet: maakt OBT doorgaand gebruik van data en vakinhoudelijk onderzoek?
Een laatste opvaller is die van het trainen van zelden voorkomende events in plaats van veel voorkomende en te voorkomen events. Hierover zijn de meningen verdeeld. Moet je veel capaciteit steken in die ene extreem geweld situatie of juist in het juist afhandelen van alledaagse interacties met publiek en verdachten? En dan ook met nadruk op het voorkomen van geweld in plaats van het trainen in geweld?
Bron