30 jaar lesgeven in 30 lessen, les 12: Ergens voor staan

Nu dringt het elke dag echt tot me door: hij stond ergens voor. Daar kon je niet om heen. Hij stond ook voor iets wat groter was dan hem. Nu is hij weg en komt de vraag: waar sta ik als leraar voor? Wat is mijn kernboodschap? Hoe herinneren leerlingen/deelnemers mij en wat heb ik in essentie doorgegeven?

Zijn leven laat mij zien dat ergens voor staan als Leraar een van de grote geschenken is die je (door) kunt geven. Als je ‘ergens’ voor staat kunnen leerlingen zich tot je verhouden. Ze kunnen een deel  overnemen, en tegen een deel kunnen ze zich afzetten. Stevig ergens voor staan biedt de mogelijkheid dat ‘lerenden’ zich af kunnen zetten tegen een standaard. En afzetten, schuren en botsen is net als identificeren en overnemen een wezenlijk onderdeel van volwassen worden en vorming.

Waar sta ik dan voor? Heb ik een boodschap? Breng ik duidelijk genoeg over wat ik in essentie over zou willen brengen? Er schieten allemaal halfzachte gedachten te binnen en als ik eerlijk ben weet ik niet precies wat de kernboodschap is die ik uitstraal en voor leef.  Ja, natuurlijk draag ik vak inhoud over. Maar sta ik ook ergens voor? Hebben mijn leerlingen en deelnemers een kernboodschap over gehouden aan mijn lessen?

Ik denk –  maar zal het na gaan vragen – dat ik de afgelopen 30 jaar vooral leergierigheid, een open mind en verbinding zoeken heb overgedragen. Niet bewust maar zoals in de spreuk: ‘Consciously, we teach what we know. Unconsciously, we teach who we are.

Waar ik voor sta? In ieder geval en als minimum voor werken aan goede relaties, contact en verbinding. Voor delen en samenwerken. Ik faal hier regelmatig zelf in maar het blijft mijn streven.

Waar ik ook voor sta is leren en ontwikkelen. Elke dag open staan voor nieuwe leermomenten en ervaringen. Exploreren, ontdekken en dingen respectvol ter sprake stellen.

Waar ik ook voor sta is dat ik het definitieve antwoord niet heb, op geen enkel gebied. Maar dat ik altijd bereid ben om mee te helpen het voor nu optimale antwoordt te zoeken. En dat ik in afwezigheid van het definitieve antwoord de verantwoordelijkheid durf te nemen te handelen op basis van mijn beste vermogens op dat moment.

Waar ik tenslotte ook voor sta is het besef dat levens en loopbanen kort zijn. Dat we onszelf niet moeten verliezen in ruis en randzaken dat geen enkele plek heeft in het groter plaatje. Dat we daarom moeten genieten van de dag van vandaag. Op zo’n manier dat deze tegelijk een zaadje is voor de niet gegarandeerde dag van morgen. Dat we moeten genieten van de studenten die nu op dit actuele moment voor mijn neus in mijn klas zitten en genieten van al die leuke collega docenten met wie we vandaag onze dag delen.

Groter of stoerder is het niet.

Dit is dan waar ik voor sta als leraar.

Jij?

Ter nagedachtenis aan onze leraar en Rots, Jan Kallenbach.