Ik wilde laatst wat zeggen, maar deed het niet. Durfde het niet aan. Durf jij wat te zeggen in de team (de) briefing? Durf je suggesties te doen om het werk te verbeteren en wordt er geluisterd? Durven jouw cursisten je aan te spreken met suggesties hoe de training beter kan?
In dit artikel wordt dit thema besproken vanuit de gezondheidszorg maar het geld natuurlijk net zo voor politie, ambulance en onderwijs.
De auteurs onderzoeken of steun van leidinggevenden en gevoel van invloed effect hebben op het ‘speak up’ gedrag van medische ‘residents’ (dokters in opleiding).
Ook leerde ik uit het artikel dat er drie vormen van speak up worden onderscheiden (probleem, suggestie, opinie) wat een mooie nuancering is.
Tot slot pleiten de auteurs niet voor ongelimiteerde ‘speak up’ maar voor een gezonde balans:
“ We do not believe (nor do we think it would be beneficial to organisations) that employees should be able to speak up about each and every issue they come across. We do believe that there is a minimal level at which residents should be able to speak up”.
Ook hier ligt de bal ook voor een groot deel bij ons. Bij leidinggevenden, dus ook docenten en trainers. Het voorbeeld – en ondersteuning – dat wij geven is belangrijker dan elk beleidsplan veilig communiceren.