Al twintig jaar mijn passie. Lang niet uitgeleerd. Twee vakgebieden (stress en simulatie training) integreren. Ik wil nog leren: High en Low fidelity verhouding (Mario Staller). Nog beter praktijk verbinden met onderzoek, theorie aan praktijk, inhoud aan didactiek/methodiek. Gerichte feedback vragen van deskundigen, dank Peter Bennik, Hans van Schuppen en Martijn Dame. Hoe en wat evalueren (zie kirkpatrick)? Op reactie, leren, overdracht of transfer? De ene groep geeft dit en de andere dat terug, en nu? We blijven uitproberen en breed kijken, kruisbestuiving: dit keer het C.O.O.L protocol voor acute stress, ontwikkeld voor piloten onder acute druk door Annemarie Landman en uitgeprobeerd voor de ambulance. Onze training is onze wetenschap: we hebben ideeen en hypotheses en die toetsen we. Wat werkt blijft, wat niet werkt gaat er uit. Geen revoluties maar evoluties, blijven adapteren maar geen kind met badwater weggooien. We staan op een basis van SIT en SET en zeker ook op die van het vele werk van bijvoorbeeld Rico Schuijers en politie MK. En uiteraard op de geweldige traditie van CRM en de SEH-simulatie: van Rhona Flin tot aan Martijn Forrer.